Kiedy z dzieckiem zaczyna się dziać coś niepokojącego rodzice bardzo często odczuwają lęk. Po pierwsze dlatego, że martwią się o swoje dziecko, ale także dlatego, że zaczynają zastanawiać się, gdzie popełnili błąd. Często ten lęk przed oceną powstrzymuje nas przed sięgnięciem po pomoc specjalisty. Co, jeśli to co dzieje się z moim dzieckiem to moja wina? Co, jeśli mogłem temu zaradzić, zauważyć wcześniej, być lepszym rodzicem? Nie ma rodziców idealnych, wszyscy popełniamy błędy, każdemu z nas zdarza się coś przeoczyć. Zadaniem terapeuty jest pomóc rodzicom zauważyć swoje własne błędy, naprawić je i pomóc dziecku w poradzeniu sobie z wszelkimi trudnościami.
Co więc powinno zaniepokoić rodzica w zachowaniu dziecka? Kiedy warto zwrócić się po pomoc?
- problemy w relacjach z rówieśnikami: brak przyjaciół, częste konflikty, odrzucenie przez innych, izolowanie się, nieumiejętność nawiązywania i podtrzymywania relacji
- problemy szkolne: trudności w nauce, problemy z koncentracją i uwagą
- gdy coś nas niepokoi w rozwoju dziecka: zauważamy, że dziecko znacząco rożni się poziomem rozwoju w jakimś obszarze od swoich rówieśników
- kiedy w życiu dziecka zachodzą istotne zmiany lub następują kryzysy w rodzinie: m.in. żałoba, rozwód rodziców, pojawienie się młodszego rodzeństwa, przeprowadzki i zauważamy, że dziecko ma trudności w zaadoptowaniu się do nowej sytuacji
- problemy wychowawcze: kiedy sami nie jesteśmy pewni czy nasze metody wychowawcze są dobre dla dziecka, kiedy nie potrafimy dogadać się z dzieckiem, kiedy dziecko nie chce z nami rozmawiać, zamyka się, izoluje
- problemy emocjonalne: lęki, obniżony nastrój, smutek, przygnębienie, utrata zainteresowań, problemy w regulacji emocji, np. wybuchy złości, lęki i fobie takie jak: lęk separacyjny, lęk w sytuacjach społecznych, natrętne myśli
- gdy dochodzi do samookaleczeń lub prób samobójczych
- gdy występują objawy psychosomatyczne: bóle, problemy trawienne, objawy kardiologiczne, objawy z układu oddechowego, których występowania nie da się uzasadnić względami medycznymi
- zaburzenia odżywiania: dziecko odmawia lub znacznie ogranicza jedzenie, nadmiernie uprawia sport, ma zaburzony obraz własnego ciała
- kiedy dziecko ma niską samoocena i poczucie własnej wartości
- zaburzenia zachowania: agresja lub przemoc ze strony dziecka
- dziecko doświadczyło traumatycznego zdarzenia: wypadek, bycie świadkiem lub ofiarą przemocy, wykorzystania seksualnego
